De spreekwoordelijke broekriem flink aanhalen, dat staat veel organisaties in de zorg de komende periode te wachten. Ze moeten bezuinigen en reorganiseren, maar levert het ook echt wat op? Geloof het of niet, paradoxaal genoeg vraagt dit een forse investering in het personeel.
Kwaliteitsverbetering en kostenbeheersing
Veel managers bekommeren zich terecht om het bieden van kwalitatief hoogwaardige zorg tegen een redelijke prijs. Bezuinigingen maken het realiseren van deze doelen niet gemakkelijker. Efficiënter, slimmer en productiever werken (kortom sociale innovatie) lijkt een panacee voor kostenreductie. Investeren in de technische kwaliteit van het medische en verpleegkundige handelen, verhoogt de kwaliteit, zoals de patiëntveiligheid.
Investeren in personeel?
De omgekeerde reflex laten veel organisaties zien. Als we weer meer financiële armslag hebben, is er weer geld voor training, coaching en opleiding van medewerkers, aldus een opleidingsmanager. Geen onbegrijpelijke reactie: geld kun je maar één keer uitgeven. Maar toch …… .
Bij de patiënt blijkt de bejegening door het personeel vaak op het eerste plaats te staan. De patiënt gaat er meestal vanuit dat het met de efficiëntie van de organisatie en de deskundigheid van het personeel wel snor zit. Vriendelijk, open, betrokken en empathisch personeel is bepalend voor de tevredenheid van de patiënt. Dit geldt van receptie tot schoonmaker en van verpleegkundige tot specialist.
In tijden van bezuinigingen en reorganisaties neemt de druk op het personeel toe: er wordt meer van ze gevraagd, een tandje extra, en er staat minder tegenover. De veerkracht van de medewerkers, het meebewegen op de fikse golven van de verandering, wordt extra op de proef gesteld.
Bij een aantal medewerkers is het dan nodig zijn om deze veerkracht te versterken, zodat ze beter zijn opgewassen tegen stormen.
Gevolgen voor de organisatie van niet investeren?
Op termijn een hoger verzuim met bijbehorende kosten. ‘Voorzichtige’ rekenmodellen gaan er vanuit dat 1 dag verzuim door een medewerker de organisatie al snel 1,5 maal het bruto dagloon kost.
Bij een aantal medewerkers zal het werkplezier en de betrokkenheid afnemen. Hun productiviteit neemt af en hun vermoeidheid toe. Dit komt de klantvriendelijkheid niet ten goede. Uiteindelijk kan dit een afname van patiënten betekenen. Waarom immers kiezen voor deze organisatie, als een ander het veel beter doet?
Tenslotte bestaat er de kans dat het hierdoor moeilijker wordt om geschikte medewerkers binnen te halen. Een fiks probleem op een krimpende arbeidsmarkt en een groeiende zorgvraag. Daarnaast kan het verloop toenemen: het zijn vaak niet de slechtste werknemers, die dan hun heil elders zoeken of die zich als ZZP-er onder hun eigen voorwaarden laten inhuren. Een voorbeeld zijn de IC’s van diverse ziekenhuizen. Medewerkers nemen ontslag en laten zich op hun eigen voorwaarden (hoger loon; geen onregelmatige diensten) weer inhuren.
Kortom, het risico van hogere kosten en minder kwaliteit.
Wat levert investeren in het personeel op?
Opleiding in professioneel technisch handelen, training in klantvriendelijkheid en professionele veerkracht en coaching. In de eerste plaats is de kans op voldoende professioneel personeel groter. Wie wil er niet werken in een organisatie, die investeert in haar personeel? Een organisatie die het van belang vindt dat medewerkers gezond en vitaal zijn én blijven. Die gelooft dat alleen medewerkers, die goed voor zich zelf kunnen zorgen, met hart en ziel voor patiënten zorgen. Die omgaat met haar medewerkers, zoals zij wil dat de medewerkers omgaan met patiënten.
In de tweede plaats neemt de werkstress af en de betrokkenheid en vitaliteit van medewerkers toe. Betrokken, gemotiveerde, vitale medewerkers zijn klantvriendelijker, verzuimen minder vaak en zeggen minder snel hun baan op. Daarnaast neemt de kans op fouten af. Kortom een betere kwaliteit van de zorg en kostenreductie.
Dus, niet investeren in personeel, het goud van de organisatie, is korte termijn politiek?