Opbouwende, respectvolle kritiek leidt tot meer positieve emoties bij medewerkers. Door positiviteit neemt de veerkracht van individuele medewerkers en teams flink toe. Tegenslagen verwerken ze gemakkelijker en uitdagingen pakken ze voortvarender op.
Complimenten
Voor iedereen is het wel duidelijk dat mensen groeien van welgemeende complimenten. Dit geldt niet alleen voor de ontvangers, maar zeker ook voor de gevers. Een blij, verrast gezicht bij het ontvangen van een compliment doet de gever ook goed. Feitelijk krijg je dan als ontvanger non-verbaal een compliment terug. Realiseer je dan ook als ontvanger wat een uitdrukking als die fles wijn of dat bloemetje had niet gehoeven teweeg kan brengen. Het lijkt dan wel of een gegeven compliment in de prullenbak verdwijnt. Met volmondig ontvangen, al hoe moeilijk dat voor velen ook is, doe je de gever dus ook een groot plezier.
Kritiek leveren
Kritiek leveren is niet voor iedereen vanzelfsprekend; in menige organisatie is het zelfs not done. En als er dan kritiek wordt geleverd, dan lusten de honden er vaak geen brood van: beschuldigingen, verwijten. Dat brengt medewerkers niet dichter bij elkaar. Integendeel, de deuren sluiten zich en de betreffende collega wordt ijzig gemeden.
Waak voor de organisatie, waarin iedereen roept ‘we hebben een open cultuur’? De onderliggende ongeschreven regel is dan vaak als jij mij geen kritiek geeft, dan doe ik dat ook niet bij jou. Een variant op: wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Onder de tafel of in de wandelgangen bloeit vaak een kleurig roddelcircuit.
Het belang van kritiek
Respectvolle kritiek kun je natuurlijk ook beschouwen als een investering in de ander. Je geeft de ander de mogelijkheid om zijn gedrag te wijzigen. Dit is veel aangenamer dat indirect ontdekken dat een collega baalt van jouw gedrag. Via andere collega’s of door afkeurende / verwijtende blikken. En, opbouwende kritiek werkt vaak verbindend: immers, waar wrijving is, is warmte. Hoe goed is een relatie tussen medewerkers, wanneer kritiek niet ‘kan’?
Maar goed, weten is iets heel anders dan doen. Doen vraagt om lef van de kritiekgever. Een workshop ‘open aanspreken’ door een externe trainer, waarin medewerkers op een veilige wijze worden uitgenodigd om naast welgemeende complimenten opbouwende kritiek aan elkaar te geven, werkt vaak erg goed. Externe ogen werken uitnodigend, soms ‘dwingend’ zo u wilt; een externe kan gemakkelijker lastige thema’s op tafel leggen.
Anders gezegd, alleen met elkaar afspreken dat we het anders gaan doen, is absoluut geen garantie voor een gewenst resultaat.
Werkt u ook in een organisatie, waarin iedereen, inclusief uzelf in koor roept we hebben een open aanspreekcultuur, terwijl u diep in uw hart wel beter weet?